Görüş | Biden Gerçekten Bir Demokrasi Krizinde Olduğumuza İnanıyor mu?

Garip yarı-faşist optikleri, ürkütücü kıpkırmızı aydınlatmayı ve Deniz Piyadelerinin ayakta nöbet tutanlarını bir kenara bırakın ve Joe Biden’ın Perşembe gecesi Philadelphia’daki Bağımsızlık Salonu’nun dışında yaptığı konuşma, Trump dönemi boyunca diğer önde gelen Demokratlar tarafından yapılabilirdi.

Şarkı her zaman aynı: Bir yanda, Trump’ın otoriterliği ve tüm yurtsever Cumhuriyetçilerin ve bağımsızların Amerikan demokrasisinin savunmasına katılma ihtiyacı hakkında korkunç uyarılar; diğer yandan, ideolojik ateşkes için çok az zemin, liberal çadırın dışındaki inançlara çok az gerçek taviz sunan katı bir partizan gündem.

Bu durumda, Biden’ın konuşması, seçim sonuçlarını kabul etmeyi reddetmeyi kürtaj ve eşcinsel evliliğe muhalefetle birleştirdi – kendi Katolik Kilisesi’nin konumlarının demokrasinin kendisine yönelik bir “MAGA Cumhuriyetçi” tehdidinin parçası olduğunu ima ederken – Birlik tarzı politika başarıları listesi, bir liberal kendini övme çağlayanı.

Konuşmanın demokratik normları aşındırmaya karşı uyarısı, Biden’ın Kongre’ye danışmadan 500 milyar dolarlık öğrenci kredisi bağışlama planını yarı Sezarist açıklamasından bir hafta sonra yapıldı. Ve hemen ardından Demokratların olacağı haberi geldi. milyonlarca dökmek New Hampshire’daki Cumhuriyet Senatosu ön seçimlerinde, en Trump adayının kazanacağından emin olma ümidiyle – liberal stratejistlerin partilerini ve başkanlarını kasten yükselten en son örneği, resmen ‘Cumhuriyet için varoluşsal bir tehdit olarak görüyorlar.

Bu uygun olmayan adayları aday göstermenin nihai suçu Demokratlara değil, GOP seçmenlerine aittir. Ancak Cumhuriyetçi aşırılığın riskleri hakkındaki tartışmada, cumhurbaşkanının yeni katıldığı tartışmada, Demokrat Parti liderlerini davranışlarına göre yargılamak hala önemlidir. Sen Amerikan demokrasisinin İç Savaş’tan bu yana hiçbir noktada tehdit edilmediğine inanabilir, sevgili okuyucu, ama onlar yapma. Merkeze ya da sağa zor tavizler vermek zorunda kalmadan, kararsız seçmenleri yanlarında tutmak için kullanılan, demokrasiye yönelik tehdidin kaldıraç olduğu bir siyasi operasyon yürütüyorlar.

Onun hayal etmesi kolay Donald Trump eleştirisinde bir adım bile atmadan bu tür tavizler sunan bir Biden konuşması. Başkan, örneğin, kendi partisinin Amerikan seçimlerine olan inancı baltalamada bir rol oynadığını, 2020 sonucuna meydan okuyan Cumhuriyetçilerin 2004 ve 2016’da Demokratlar tarafından uygulanan taktikleri daha tehlikeli bir şekilde kullandığını kabul edebilirdi.

Ya da siyasi şiddete yönelik kınamaları, Mayıs ve Haziran 2020 ayaklanmalarının en kötüsünü, son terör dalgasının da kapsadığını kapsayabilirdi. kriz gebelik merkezlerinde vandalizm ya da Brett Kavanaugh’a suikast planı MAGA tehditlerinin yanı sıra.

Ya da Yüksek Mahkeme’nin Dobbs kararının partisi için yarattığı fırsatlardan yararlanmaya çalışmak yerine, bir devlet adamı rolü oynayabilir, kendi Katolik inancını ve ılımlı geçmişini öne sürebilir, kürtaj karşıtlarının samimiyetini övebilir ve bu konuda ulusal bir uzlaşma çağrısında bulunabilirdi. kürtaj – demokrasinin kendisini kurtarmanın daha büyük iyiliği için bir kültür savaşı ateşkesi.

Biden’ın bu jestleri reddetmesi için bir dava açabilirsiniz (veya farklı liberal olmayan endişelere sabitlenmiş farklı bir grup). Ancak bu durum, Biden’ın kamuya açık açıklamalarından ayrılan özel inançları gerektiriyor: Özellikle, Trumpizmin demokratik düzeni inandırıcı bir şekilde tehdit edemeyecek kadar zayıf olduğuna ve bu nedenle, örneğin Trump’ın başlattığı bir kriz gibi küçük bir riski kabul etmenin güvenli olduğuna dair bir inanç. Trumpistleri yükseltmek genel olarak liberal zafer olasılığını artırırsa, 2024’teki oy sayısı civarında.

Böyle bir inancı destekleyen gerçek kanıtlar için Julian G. Waller’ın makalesini okumanızı tavsiye ederim.Otoriterlik Burada mı?” American Affairs dergisinin 2022 bahar sayısında. Dünya çapında otoriterliğe doğru sözde demokratik gerileme konusundaki literatürü inceleyen Waller, modellerin hemen hemen her zaman popüler bir liderin ve baskın bir partinin çoklu seçimlerde geniş bir çoğunluk elde ettiğini, konumlarını sağlamlaştırmak ve kültürel kurumları ele geçirmek için gerekli zemini elde ettiğini iddia ediyor. tüm bu süre boyunca pratiklik ve sağduyu mantosunu iddia ediyor.

Sizin de fark edebileceğiniz gibi, bu kulağa şu anki Cumhuriyetçi Parti’nin bir tanımı gibi gelmiyor – popüler olmayan bir şansçı tarafından yönetilen ve siyasi merkezi ele geçirme fırsatlarını sürekli olarak kaçıran bir azınlık koalisyonu, Senato ve Seçim Koleji’nde yapısal avantajlara sahip bir parti ancak, Trump döneminde çoğu kültürel kurumdaki etkisi çöken bir hareket olan aptal veya beceriksiz adayları aday göstererek sürekli olarak kendi kendini sabote ediyor.

6 Ocak ve sonrası, Trump yanlısı bir GOP’un anayasal bir krizi hızlandırdığını hayal etmeyi kolaylaştırdıysa da, bunu yapabileceğini daha hayal edilebilir hale getirmediler. konsolide etmek bundan sonraki iktidar, Türkiye’nin Recep Tayyip Erdoğan’ı veya Venezuela’nın Hugo Chavez’i veya başka herhangi bir örnek tarzında. Bu da Demokrat Parti’nin demokrasi krizi retoriğini araçsal olarak kullanmaya devam etmesini nispeten güvenli kılıyor. Trump’ı zımnen destekleyin GOP içinde, gerçek bir krizin gerektireceği uzlaşma ve kültürel ateşkese doğru hamleler yapmak yerine.

Bu, en azından Waller’ın analizinin bir iması ve benim de uzun süredir Trumpizm üzerine okuduğum kendi okumam.

Bu okuma fazla iyimser olabilir. Ama kalplerinde, Joe Biden ve partisinin liderleri açıkça benim haklı olduğumu düşünüyorlar.