Erkek arkadaşım Jeremy ve ben ilk çıkmaya başladığımızda ona akşam yemeği için limonlu makarna yapmıştım. Suyu kaynatmanın ötesinde nasıl yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ama bütün bu romantik sahneyi mutfakta yemek pişirirken, bir yandan karıştırırken bir yandan bardaktan şarap içerken hayal ettim. bazı diğeriyle sos türü, arka planda müzik.
Eh, yaptı olumsuzluk böyle çık. Bunun yerine, beş adımlı tarifi anlamaya çalışarak ocaktan dizüstü bilgisayarıma ateşli bir şekilde zıpladım. Makarna yenmez çıktı. Çok ekşiydi, tadı buruk ve zehirliydi. Zaman zaman dramatik olabiliyorum ve gerçekten utançtan ağlayabiliyorum, bu arada Jeremy tüm kasesini ölmeden yemeyi başardı. Bana “o kadar da kötü değil” (ki bu beni daha çok ağlattı) konusunda güvence verdi ama gerçeği biliyordum. gerçekten öyleydi o kötü.
Bu olduğunda 30 yaşındaydım ve kısa süre sonra çok basit şeyler pişirememeyi sevmediğime karar verdim. Sosyal hizmetlerdeki işimi yeni bırakmıştım ve elimde yeni bir şeyler keşfetmek için zamanla Instagram hesabı öğrenme sürecimi belgelemenin eğlenceli bir yolu olarak. Yemek yapmayı öğrenme konusundaki yeni arzumu çok eğlenceli buldukları için ailemin de beni takip edebileceğini düşündüm.
Kendime yemek yapmayı ve pişirmeyi öğretmek, yarı iş / yarı aşk meselesi haline geldi. İş diyorum, ondan para kazandığım için değil, haftanın altı günü, günde yedi saatimi mutfakta oynamaya adadığım için. Bir aşk ilişkisi haline geldi çünkü yol boyunca yemek pişirme sürecinin ne kadar güzel olabileceğini keşfettim. Sevdiklerim için bir şeyler yapmaktan, market alışverişi yapmak ve malzemeleri seçmekten, yaptığım bir şeyi iki elimle kaplamaktan keyif aldım. Kendime özen ve nezaketle davranmanın yeni ve anlamlı bir yolu haline geldi ve bu beni birçok yönden kurtardı.
Bu süreçte faydalı bulduğum üç şey:
Mizanı Ayarla
Yemek yapmayı öğrenirken ağabeyim bana 10 adet metal kase verdi. Kendi küçük steril yollarında sevimli ve çekiciydiler. Bana ‘mise en place’in ne olduğunu bilip bilmediğimi sordu, ben de ‘hayır, kesinlikle hayır’ dedim. Bunun ‘her şey yerli yerinde’ anlamına geldiğini ve malzemeleri ölçüp kaselere koymanın son derece yararlı olacağını açıkladı. Ve haklıydı. Neredeyse meditatifti. Rolünü oynamaya hazır olana kadar her bir malzemeyi kendi kasesine koyma – hazırlama sürecini takdir etmeye başladım. Her malzemeyi ölçmek için durmanız gerekmediğinde yemek pişirmek çok daha keyifli.
Sevdiğinizi Pişirin
Size iyi görünen tarifleri bulun. Bir tarif lezzetli göründüğünde sihir gibi geliyor ve sonra onu yapmak ve tatmak için zaman ayırıyorum. Bu yöntem aynı zamanda yemek denemeye devam etmemi de teşvik etti. Üç katlı çikolatalı kekin fotoğrafını görsem, tarifini bulup yapmayı deneyebilirdim. Mükemmel sonuçlanmasa bile, yine de motive ediciydi.
Gittikçe Tadın
İçgüdülerine güven! Tarifleri kural olarak değil, kılavuz olarak kullanın! Yemek yapmayı öğrenirken tarifleri dini olarak takip ettim ve bu bana biraz öğretti, ancak paletinize güvenmenin de bir o kadar değerli olduğunu öğrendim. Yemek kişiseldir ve ona öyle davranılmasında bir sakınca yoktur. Daha fazla tuza ihtiyacı olduğunu mu düşünüyorsun? Daha fazla baharat? Daha fazla asitlik? Yemek pişirme konusunda kendime güvenim arttıkça, her tarifi takip etmekten bir tişörte yöneldim.
Bu günlerde, çok daha az ağlayarak çeşitli yemekler pişirebiliyorum. Hala o makarna limonunu yeniden denemedim, ama bunun gibi, 30 yaşındaki Ethaney’in gurur duyacağını düşündüğüm Tomato-Garlic Confit ile basit ama sağlam bir makarna yapmayı seviyorum.
Domates ve Sarımsaklı Konfit Makarna
Çok basit, zar zor bir tarif bile.
2 kişilik
1/2 su bardağı + 2 yemek kaşığı sızma zeytinyağı
2 su bardağı kiraz domates, bütün
1 baş sarımsak, çapraz olarak yarıya
Kekik veya biberiye gibi birkaç dal taze ot
Tadı lapa lapa deniz tuzu ve taze çekilmiş karabiber
Seçtiğiniz 8 ons kuru makarna (Klasik bir spagetti veya eğlenceli bir şekle bayılırım. düdük corti bucati)
Taze fesleğen, yırtılmış veya kıyılmış (servis için)
Parmesan peyniri, taze rendelenmiş (servis için)
Fırınınızı önceden 250°F dereceye ısıtın.
Fırına dayanıklı bir tavada, 2 yemek kaşığı zeytinyağı ile bir fırın tepsisinin altını kaplayın. Domatesleri, yarıya bölünmüş sarımsak başı (yukarı bakacak şekilde) ve taze otlarınızla birlikte tabağa koyun. Kalan 1/2 fincan zeytinyağını her şeyin üzerine dökün, ardından fırına koymadan önce her şeyi tuz ve karabiberle baharatlayın.
Her şey eriyene ve pişene kadar domates ve sarımsakları iki saat kızartın. Bunu periyodik olarak kontrol edin. Sarımsak biraz kuru görünüyorsa, tavadaki zeytinyağını sarımsağın üstüne kaşıkla. Domatesler piştikten ve sarımsaklar yumuşadıktan sonra ocaktan alın ve soğumaya bırakın.
İyice tuzlanmış büyük bir su kabını ısıtın ve makarnayı al dente kıvamına gelene kadar biraz çiğneyin. (Köfte ile tavada biraz daha pişeceği için makarnanızı fazla pişirmek istemezsiniz). Makarnayı süzmeden önce yaklaşık 1/4 su bardağı makarna suyunu ayırın.
Ayrı bir büyük tavada orta hararetli ateşe ayarlı, domates ve sarımsaklı konfiyi, piştiği zeytinyağı ile birlikte ekleyin ve tavada ısınmaya bırakın. Pişmiş makarnayı tavaya ekleyin ve iyice tanışana kadar hepsini birlikte fırlatarak soteleyin. Gerekirse, sosu gevşetmek ve eşit olarak dağıtmak için bir çiseleyen makarna suyu ekleyin.
Baharat için tadın ve gerekirse biraz daha lapa lapa tuz ekleyin. Taze fesleğen ve taze rendelenmiş parmesan peyniri ile süsleyin.
ethane lee kendisi, sevdikleri ve çevresindeki insanlar için yemek yapmayı sever. Erkek arkadaşı Jeremy ve Tayvanlı kurtarma köpeği Cleo ile Berkeley, California’da yaşıyor. Ayrıca Cup of Jo için kaotik pavlovalar hakkında yazmıştır. Fotoğraflarını ve düşüncelerini bulabilirsiniz. Instagram.
Teşekkürler, ethane!
PS orzo al limone ve yemek yapmaya başladığımda birinin bana söylemesini istediğim 15 şey.
(Fotoğraflar ethane lee.)
Kaynak : https://cupofjo.com/2022/10/26/how-i-taught-myself-to-cook/