Kız, Kötü Notlar Verdiği İçin Yeni Öğretmenini Hor Görüyor, Yıllar Sonra Ona “İkinci Babam” Diyiyor — Günün Hikayesi

Genç bir kız, ona sınıf ödevlerinde doğrudan A’yı vermeyen veya oyunlarına kanmayan yeni erdemli öğretmenini hor görür, ancak yıllar sonra, onun hayatta ona o kadar çok şey öğrettiğini fark eder ki, onun bir “saniye”den aşağısı değildir. baba” ona

Isabelle her zaman istediğini elde etti. Okuldaki en güzel amigo kızdı, onunla çıkmayı bekleyen uzun bir erkek kuyruğu vardı; iyi notlar vermeleri için onları ikna etmek için öğretmenlere karşı çok tatlıydı ve okuldaki “havalı” kızlar kulübünün bir parçası olmak istiyordu.

O kızların babaları zengin iş adamları, avukatlar ve politikacılardı. Güçleri ve paraları vardı ve Isabelle onlar kadar havalı, onlar kadar zengin ve güçlü olmak istiyordu.

Böylece bir gün 16 yaşındaki anne babasına yeni bir araba istediğini söyledi.

“Baba, lütfen?” dedi. “Bütün çocuklar… kimse okula yürüyerek gitmiyor! Bu çok kötü! İyi bir hayatımız var. İyi para kazanıyorsun… Neden bana bir araba almıyorsun?”

“Sevgilim,” dedi babası. “Okulun sadece kısa bir yürüyüş mesafesinde. Ayrıca bence araba için çok gençsin.”

“BABA!” diye itiraz etti Isabelle. “Hayır, değilim! Yani, bütün o zengin kızlar…” ve sonra sustu.

“Bütün o zengin kızlar?” diye sordu.

İyi bir öğretmen her şeyi değiştirebilir.

“Tamam tamam… Sadece bir araba istiyorum çünkü onlarla arkadaş olmak istiyorum baba. Mesela, onlar okuldaki en ünlü dikizciler ve ben onların arkadaş olmasını hak ediyorum… Ben onlardan biri olmak istiyorum. Onlardan ve ben fazla bir şey istemiyorum.”

Isabelle’in babası içini çekti. “Tatlım, henüz araba almaya hazır olduğunu sanmıyorum. Annene sor. Ben de sana söyleyeyim, bu arkadaşlıklar uzun sürmez.”

“Anne! Hadi!” dedi Isabelle. “Her zaman iyi notlar alıyorum ve sporda iyiyim. Bir araba almayı hak ediyorum anne!”

Isabelle’in annesi de, iş araba kullanmaya geldiğinde çocukların ne kadar pervasız olabileceğini bildiği için ona araba alınmasına karşıydı. Ama doğrudan “hayır” demedi.

“Tamam, şu şekilde yapalım,” dedi. “Bu yıl iyi notlar almaya ne dersin? Belki o zaman düşünürüz?”

“Söz vermek?” diye sordu Isabelle. “Buna söz veriyor musun?”

“Sanırım tatlım,” dedi annesi ve babası gönülsüzce başını salladı.

Yani Isabelle’in iyi notlara ihtiyacı vardı. Ancak o zaman o arabayı alıp okuldaki “havalı” kızlarla arkadaş olabilecekti.

“Bir çocuk oyuncağı olacak,” diye düşündü. “Mükemmel!”

Isabelle o gece istediği arabayı seçmek için saatler harcadı. Evinin yakınındaki sürücü kurslarına ve ehliyet almasının ne kadar süreceğine baktı.

Tek gereken birkaç kolay iyi not, diye düşündü. Onları alacağını biliyordu. Her zaman yaptı. Bütün öğretmenler onu iyi tanırdı. Onu sevdiler.

Ama bir gün Isabelle, yakında onlara öğretmeye başlayacak olan Bay Barton adında yeni bir öğretmen olduğunu öğrendi. Çetin cevizdi ve öğretmenlerinden biri istifa ettikten sonra okula katılmıştı.

Öğrencilere göre Bay Barton katıydı, çok katıydı ve kolay kolay iyi notlar vermiyordu. Bu, özellikle ilk atamadan sonra herkes için açıktı.

Sınıfta hiç kimse B’nin üzerine çıkamadı ve Isabelle ödevinden C aldı. Bu onu korkuttu ve kızdırdı.

“Bay Barton!” Herkes sınıftan çıkarken Isabelle ona yaklaştı. “AC? Gerçekten mi? Ben daha iyisini hak ediyorum.”

Yaşlı adam gülümsedi. “Öyle mi, Bayan Fisher?” O sordu. “Bence çok adil davrandım. D verebilirdim… Ama cömert davrandım. Arkadaşlarınızdan ödevlerin yarısını kopyaladığınızda alabileceğiniz maksimum değer C… Bazılarında D vardı. .”

Isabelle kızardı. “Bunu bilerek yapıyorsun, değil mi?”

“Evet, bir amacım var. Öğrencilerimin akademik ve hayatta daha başarılı olmalarını istiyorum.”

“Tamam, demek gerçekten dedikleri gibisin! Bir kaçıksın!” dedi Isabelle kabaca. “İşi bırakmalısın yoksa… bu işi halletsek nasıl olur?”

“Kendi iyiliğin için biraz fazla kabasın,” dedi. “Peki bunu nasıl HAZIRLIYORSUNUZ Bayan Fisher?” diye sordu Bay Barton merakla.

Isabelle sırt çantasından birkaç dolar çıkardı ve onları Bay Barton’ın masasına kaydırdı. “Bunu kabul edip istediğim notları almama izin versen nasıl olur? Bak, bugünlerde öğretmenlere pek iyi para ödenmediğini biliyorum. Bu, sorunumuzu çözmek için harika bir fikir değil mi?”

“BİZİM sorunumuzu çözelim mi?” diye sordu Bay Barton sakince. “Pekala, kabul edeceğim Bayan Fisher, ama…”

“Biliyordum!” Sırıttı.

“Eğer özel ders almak istiyorsanız,” diye devam etti Bay Barton, “Ayrıca zor durumdaki öğrencilere özel ders veriyorum ve bunu ailenle konuşmam gerekecek. Hala gençsiniz bayan. Hayatınıza odaklanmanız gerekiyor. . Öğrencilerime kötü notlar vererek küçük düşürmek istemiyorum. Daha iyi olmalarını istiyorum ve sizin daha iyi olabileceğinizi biliyorum Bayan Fisher!”

Isabelle öfkeliydi. Bay Barton’ın dürüst tavrı onu kızdırdı. Kendi başına çok çalışıp iyi notlar almaya karar verdi. O korkunç bir öğrenci değildi. Okul yılının sonuna kadar sadece birkaç ay çok çalışması gerekiyordu ve arabayı alacaktı.

Ama Isabelle bunu kendi başına yapamazdı. Bay Barton’ın görevleri zordu. Onun şimdiye kadar olduğundan daha fazla çalışmaya ihtiyaçları vardı. Bu yüzden notları düşmeye devam etti ve sonunda Bay Barton’dan yardım istemek zorunda kaldı.

Bay Barton, kıza rehberlik etmekten fazlasıyla mutlu oldu. Isabelle’e ders verdi ve onun yardımıyla iyi notlar aldı. Ama okul yılının sonunda artık arabayı istemiyordu. Bay Barton’ın ona öğrettiği gibi, kendisi için bir isim yapmak ve kendisinin daha iyi bir versiyonu olmak istiyordu.

“Bilgi kitaplarla sınırlı değildir” derdi. “Her gün büyüyoruz. Etrafımızdaki şeylerden kendimizin daha iyi bir versiyonu olmayı öğreniyoruz. Ve evet, kendinize karşı dürüst olmanız önemlidir. Başkalarının sizin hakkınızda ne düşüneceğini düşünmeden kendinize ne istediğinizi sormanız önemlidir. …”

***

Yıllar geçti ve yaşlı bir Bay Barton, Isabelle Fisher’ı asla unutmadı. Bazen notları için ona rüşvet vermesinin ne kadar saf olduğunu merak ediyordu. Sonra bir gün, tuhaf bir davet aldı.

“Sizi gala yemeğine canı gönülden davet ediyoruz…”

Bay Barton şaşırdı ama gülümsedi ve biraz ağladı. En ünlü öğrencisi onu unutmamıştı.

Büyük gün, Bay Barton şık bir takım elbise giymiş ve mekana geldi. Koltuğuna oturdu ve onu görünce gururla gülümsedi. Isabelle. Kalabalığın içinde onu da fark etti ve gülümsedi.

“Herkes,” dedi mikrofonu alıp kalabalığa hitap ederek. “Bugün çok özel bir gün. Yılın en iyi iş kadını seçilmekten onur duysam da, ikinci babamın yardımı olmasaydı bunların hiçbiri mümkün olmazdı. Bana hayatın kitaplardan ve kitaplardan daha fazlası olduğunu öğreten oydu.” kitaplardan öğreniyor. Kendimin daha iyi bir versiyonu olmam için bana ilham verdi,” diye ekledi, Bay Barton’a doğru yürüyüp ona sahneye kadar eşlik ederken. “Bu takdiri hak eden adam o. Benim için ikinci bir babadan farksızdı…”

Bu noktada Isabelle, Bay Barton’dan A aldığı sınav kağıdını gösterdi. Hayatı boyunca onu kurtarmıştı. Ve gururlu öğretmen bunu görünce gözyaşlarına boğuldu.

Gözyaşlarını silerek, “Söyleyecek tek bir şeyim var,” dedi. “Yapabileceğinizi her zaman biliyordum Bayan Fisher. Yapabileceğinizi biliyordum! Daha iyi olabileceğinizi biliyordum!”

Bu hikayeden ne öğrenebiliriz?

• Başarı çok çalışanlara gelir. Eğitime değer veren Bay Barton gibi bir öğretmenle yolları kesiştikten sonra Isabelle, çok çalışmanın ve kendisinin daha iyi bir versiyonu olmanın önemini öğrendi.
• İyi bir öğretmen her şeyi değiştirebilir. Bay Barton’ın doğru ilkeleri, şımarık, pervasız Isabelle’i başarılı ve alçakgönüllü bir insana dönüştürdü.

Bu hikayeyi arkadaşlarınızla paylaşın. Günlerini aydınlatabilir ve onlara ilham verebilir.

Bu hikayeyi beğendiyseniz, öksüz öğrencisini evsiz bir adamla öğle yemeğini paylaşırken gören ve daha sonra perişan adamın çocuğun babası olduğunu öğrenen bir öğretmen hakkındaki bu hikayeyi de beğenebilirsiniz.

Bu parça, okuyucularımızın günlük yaşamlarından esinlenerek ve profesyonel bir yazar tarafından yazılmıştır. Gerçek adlar veya konumlarla herhangi bir benzerlik tamamen tesadüfidir. Tüm resimler yalnızca açıklama amaçlıdır. Hikayeni bizimle paylaş; belki birinin hayatını değiştirir. Hikayenizi paylaşmak isterseniz lütfen [email protected] adresine gönderin.