“Nasılsa Yakında Ölecek!” Genç, Albümündeki Fotoğrafı Tanıyana Kadar Yaşlı Kadının Evini Soyuyor — Günün Hikayesi

Ten, tamirci gibi davranan ve soymak için uygun bir kurban arayarak insanların evlerini ziyaret eden öksüz bir gençti. Bir gece, garajından bir şeyler çalmak için yaşlı Bayan White’ın evine gizlice girdi ve fotoğrafını fotoğraf albümünde görünce şok oldu.

Soğuk bir öğleden sonraydı ve Bayan White kapısının yüksek sesle çalındığını duyduğunda sıcak çayını yudumluyordu. Cevap verdi ve muhtemelen onlu yaşlarının sonunda genç bir çocuğun bir alet çantasıyla ön verandasında durduğunu gördü.

“Evet?” diye sordu. “Nasıl yardımcı olabilirim?”

“Ben On yaşındayım,” dedi çocuk. “Ev tamiratlarında sana yardım edecek birini aradığını duydum.”

“Ah evet,” dedi. “Evet, öyleyim. Ama kimseyle bağlantı kurduğumu hatırlamıyorum. Seni kim gönderdi?”

“Kimse,” dedi çocuk gülümseyerek. “Bu mahalleden geçiyordum ve tamire ihtiyacı olan var mı diye sordum. Yan komşunuz bana tamirci aradığınızı söyledi.”

“Ey!” haykırdı. “Bu iş kolu için çok genç görünüyorsun hayatım. Her şeyi tamir edebileceğinden emin misin? Bu ev oldukça eski, anlıyorsun ya. Günlerini alabilir.”

Gülümsedi ve “Benim ailem yok ve barınakta yaşıyorum. Kendime bakmam gerekiyor, bu yüzden okuldan sonra bunu yapıyorum. Merak etmeyin, 12 yaşımdan beri bu işi yapıyorum” dedi.

Haksız elde edilen şeyler sizi asla mutlu etmez.

“Anlıyorum, anlıyorum,” diye içini çekti Bayan White. “O zaman içeri gel ve etrafa bir bak.”

On bunu yaptı. Evin içinde dolaşarak yapılması gereken onarımları gösterdi ve Bayan White’ın yalnız yaşadığını fark etti.

“Ailen yok mu?” diye sordu evi gezerken, arkasında Bayan White.

“Hayır,” dedi üzgün bir şekilde. “Kocam yıllar önce öldü ve hiç çocuğumuz olmadı. Yalnız yaşamak üzücü, ama seni kurtaran tüm endişeleri düşündüğünde o kadar da üzücü değil.”

“Keşke bir ailem olsaydı,” dedi Ten. “Bu güzel olur…”

Ten, yapması gereken onarımların bir listesini yaptıktan sonra, Bayan White ona biraz sıcak çikolata ve kurabiye ikram etti ve o da ertesi gün onun evinde çalışmaya başlayacağını söyledi.

“Bunun için ne kadar istersin canım?” diye sordu yaşlı bayan. “Çok olmalı, değil mi?”

“Bütün ev onarımları düşünülürse, evet, pahalı olur,” dedi kibarca, “ama sana indirim yapardım çünkü kurabiyelerin gerçekten güzel,” ve Bayan White kızardı.

“Oh, sen tatlı bir çocuksun canım,” dedi. “Evet öylesin.”

“Bu arada,” diye ekledi Ten. “Garajın içine bakmadık. Tamir gerektirmediğine emin misin?”

On, Bayan White’ın sandalyesinde rahatsızca kıpırdandığını fark etti. “Aslında,” diye itiraf etti sessizce. “Çünkü iyi bir çocuğa benziyorsun, sana küçük bir sır vereyim. Orada bazı antikalar var… evet var. Kocamın eskiden bir antika dükkanı vardı ve ben hala onun bir kısmını saklıyorum.” değerli şeyler. Oraya kimsenin girmesine izin verilmiyor. Asla. Ben kimsenin girmesine izin vermem.”

Bayan White, Ten’in arkadaş canlısı olduğunu düşündü, bu yüzden ona körü körüne güvendi ve garajındaki antikalardan bahsetti. Zavallı şey. 88 yaşındaki adamın o gece onu soymak için geri geleceğinden haberi yoktu.

***

O gece Ten, alet çantasıyla garajın önünde durmuş, içerideki antikalara el atmaya can atıyordu. Tüm mahalle ürkütücü bir şekilde sessizdi, bu yüzden fark edilmeden Bayan White’ın evine girmeyi başardı.

Garajın kilidini açıp içeri girdikten sonra gözlerine inanamadı. İçinde sadece bir veya iki parça değil, pek çok değerli şey vardı.

O yaşlı cadı yalan söyledi! Kelimenin tam anlamıyla bir hazine! Ugh, tüm bu şeylerle ne yapacaktı? Onları cennete götürmek mi? Nasıl olsa yakında ölecek! o düşünce.

On, taşıdığı spor çantasını olabildiğince çok şeyle doldurdu ve eski bir gümüş kutu dikkatini çektiğinde ayrılmayı düşündü.

Kutuyu eline aldığında hafif gibi geldi ve açtığında içinde birkaç fotoğraf albümü buldu. Albümleri fırlattı ve kutuyu çantasına tıkıştırdı, sadece şaşırdı. Yerdeki yarı açık albümün içinde onun bir resmi vardı.

Gülümseyen bir adamla poz veren daha genç birini gördü ve onu gördüğünden emindi ama nerede olduğunu hatırlayamadı.

Onu tanıyor muyum? Bayan White’ı merak etti. Onunla akraba mı? Boş ver!

Ten, resim albümünü yanına aldı ve kaçtı. Yaşadığı barınakta yatağına uzanmış, bir fotoğrafının nasıl Bayan White’ın garajına düştüğünü merak ediyordu.

Ten ertesi gün Bayan White’ı ziyaret etmeyecekti. Oradan hırsızlık yaptıktan sonra bir daha asla bir evi ziyaret etmedi. Ancak fotoğrafı bulduktan sonra merakını gizleyemedi. Yine de ona garajda olduğunu söylemeyecekti.

***

“Bunu nereden buldun canım?” dedi yaşlı kadın. “Ah, bu, bu garajda olmalıydı!”

On panikledi. “Ah, hayır, hiç de değil!” yalan söyledi. “Bunu bodrumda buldum. Döşeme tahtalarını tamir etmeden önce etrafa bakınıyordum ve orada buldum. Sanırım bu resim senin için çok özel.”

“Öyle…” dedi sessizce, ardından yanaklarından yaşlar süzülmeye başladı. “Öyle canım.”

Ten onun ağladığını ve incindiğini görünce kendini çok kötü hissetti. Daha önce de insanların evlerini soydu ama kimseyi incitmedi. Asla böyle bir şey yapmazdı. Hiçbir zaman.

“Oğlum,” dedi yaşlı kadın bir duraklamanın ardından. “O küçük çocuğu kucağında tutan bu adamı görüyorsunuz. O çocuğun adını hatırlamıyorum ama bu benim oğlum Joshua. Onu bir yangında kaybettim. Bu çocuğu ve ailesini yangından kurtarmaya çalışıyordu. evlerinde öldüler.”

Bayan White, “Onun ölümünün üstesinden asla gelemeyeceğim, canım,” diye devam etti. “Ben de bütün fotoğraflarını çekip garaja koydum. Benim için en önemli şeyler o ve kocamdı ama onların eşyalarını evin hiçbir yerinde bulamazsınız çünkü onlara bakmak bile beni ağlatırdı. Evet, öyle olurdu. ! Bunu bodrumda bırakmayı nasıl başardım?”

“Kaybınız için üzgünüm,” dedi Ten, gözleri doldu. “Bu oldukça kötü olmalı.”

Bayan White ile konuştuktan sonra Ten, Joshua’nın ona aletlerle nasıl çalışılacağını öğreten komşusu olduğunu anladı. Evindeki yangından beri onu görmemişti.

Kazada on kişi bayılmıştı ve hastanede uyandığında ailesinin bir daha geri gelmeyeceğini keşfetti. Joshua’nın da yangında öldüğünden haberi yoktu.

Ten, o zamanlar sadece dokuz yaşındaydı. Akrabaları bakımına dahil olmak istemedikleri için sığınma evine yerleştirildi ve ergenlik çağındayken başta yaşlılar olmak üzere insanları hedef almaya ve evleri soymaya başladı.

Ama o günden sonra Ten değişti. O gecenin ilerleyen saatlerinde Bayan White’ın eşyalarını iade etti ve insanların evlerini soymayı bıraktı. Başkalarından çaldığı eşyaları zaten sattığı için iade edemedi, ancak durumu telafi etmek için çalmayı bıraktı ve yaşlıların evlerini ücretsiz olarak tamir etmeye başladı.

Bu hikayeden ne öğrenebiliriz?

• İnsan olarak hepimiz hatalar yaparız ama önemli olan onları düzeltmeye istekli olup olmadığımızdır. Ten, insanlardan faydalanmak ve onları soymakla yanlıştı ve hatasını anlayınca bunu telafi etti.
• Haksız elde edilen şeyler sizi asla mutlu etmez. On kişi Bayan White’ı soydu ve onun kurtarıcısının annesi olduğunu öğrendiğinde kendini çok kötü hissetti. Ten, çalınan eşyalarla daha fazla mutlu olamadı ve çalmayı bıraktı.

Bu hikayeyi arkadaşlarınızla paylaşın. Günlerini aydınlatabilir ve onlara ilham verebilir.

Bu hikayeyi beğendiyseniz, yaşlı bir kadını soyduktan sonra onun canına kıymak isteyen ancak evinde fotoğrafını görünce vazgeçen bir hırsız hakkındaki bu hikayeyi beğenebilirsiniz.

Bu parça, okuyucularımızın günlük yaşamlarından esinlenerek ve profesyonel bir yazar tarafından yazılmıştır. Gerçek adlar veya konumlarla herhangi bir benzerlik tamamen tesadüfidir. Tüm resimler yalnızca açıklama amaçlıdır. Hikayeni bizimle paylaş; belki birinin hayatını değiştirir. Hikayenizi paylaşmak isterseniz lütfen [email protected] adresine gönderin.