Peynirli Karnabahar Makarna Sosu Tarifi ve İkinci Üç Aylık Güncellemeler

Aşklarım! Işıklarım! Merhaba!! bir kişi olabilir mi olmak blogundan daha fazla MIA?! 😂 Çok üzgünüm. Bu bir iç gözlem mevsimi oldu ve her gün bir blog yazısı yazma niyetindeyken, tüm enerjim bu büyüyen bebeğe, Insta’daki günlük düşüncelere, podcast’e, üzerinde çalıştığım yeni bir projeye gidiyor. (herhangi bir tahmin?) ve şey… çoğunlukla bu büyüyen bebek ve büyüyen vücudum!

Son paylaşımımdan bu yana bebeğimizin cinsiyetini Instagram’da duyurduk ve o videoyu izleyebilirsiniz. burada! Ailem cinsiyetin ortaya çıkması için inanılmaz bir sürpriz çöpçü avı planladı ve hayatımın en özel günlerinden biriydi. Bu, iki aydan fazla bir süre önceydi (Vay canına, zaman nasıl uçup gidiyor) ve bu erkek bebeğin annesi olmayı hayal ederek beynimin o kadar çok alanı kaplanıyor ve 5 kısa ay içinde hayatımızın ne kadar değişip değişmek üzere olduğunu .

Diğer önemli noktalar, bir planladık bebek ay Eylül için Kauai’de! ben böyle Dünyadaki en sevdiğim yerlerden birine geri döndüğüm için heyecanlıyım. En son üç yıl önce nişanlandığımızda oradaydık… zamanın ne kadar hızlı ilerlediğinden bahset. Zaman zaten bir yanılsamadır haha, ama yine de!! hakkında çok heyecanlıyım yeni proje Üzerinde çalışıyorum. Bu son dört ya da daha fazla şifa yılı boyunca yaşadıklarımın çoğunu kapsayacak ve bana resmen yeni bir yaşam bölümünün zamanının geldiğini gösteriyor. Bunun için hazırım ve burada olduğu için çok mutluyum. Bunun dışında, en yakınlarımdan 5’ten fazlası Arkadaşlar evlenmek Bu sonbaharda, beni ve büyüyen yumruğumu ülkenin her yerindeki güzel yerlerde bir sürü nedime elbisesi içinde yakalayabilirsin. 😉

Süper peynirli, kremsi, nostaljik, lezzetli ve çok istenen karnabahar peynirli sos tarifimi sizlerle paylaşmadan önce biraz bahsetmek istiyorum. ikinci trimester güncellemeleri! Bu gönderiyi, yakında tam bir ikinci trimester güncelleme gönderisi takip edecek, ancak işte ana olaylar.

İkinci Trimester Güncellemeleri:

– Dolu olacağımı düşündüğüm için hala gülüyorum bebek yumru hamileliğimin başlarında, çünkü şu anda neredeyse 19 haftamdayım ve hala neredeyse hiç görünür bir şişlik belirtisi yok. Nisan ayında hamile olduğumu öğrendiğim an kontrol ettim. günlük Bu büyüyen yumru için, bence tartışmasız dünyadaki en şirin şeylerden biri. Şimdi sadece gülüyorum, o zamanlar, daha bu güne kadar patlamamışken, tekrar ortaya çıkacağımı düşündüm! Bebeğimin IG’ye çarptığını gösteren herhangi bir fotoğraf gördüyseniz, bunun nedeni çoğunlukla onu günün sonunda, doğru miktarda yemekten sonra yakalamış olmamızdır. 🤪 Ama bu bebeğin büyümediği anlamına gelmez!! Dolgun, sağlıklı, büyüyen bir vücudu var ve bu hafta sonu bir mango büyüklüğünde olacak!! İçimde bir his var, bir iki hafta içinde karnım patlayacak. 🙂

– Bu, çok ilginç ve güzel bir şey olduğunu söyledi. vücudumla yolculuk şimdiye kadar. Bunu defalarca söyledim, ancak geç evre nörolojik Lyme hastalığı ile yaşadıktan sonra, tüm “kibir” olayı hemen hemen pencereden dışarı çıktı. Vücudumu tamamen hayatta kalmama dayanarak takdir etmeyi öğrendim ve hayatımın en zorlu zamanlarında bana verdiği güç için her gün vücudumu daha da sevmeye başladım. Uzun yıllardır bedenimi gerçekten sevmekle gerçekten iyi bir boşlukta bulundum. Ardından, hamileliği yerleştirin. Vücuduma olan sevgimi ve huşumu daha da derinleştirdi, ama aynı zamanda bazı eski duyguları da geri getirdi. Demek istediğim, göğüslerim temelde dört katına çıktı, lol. Mutlaka rahat değil! Ve bir de çoğu gün yürümemi bile zorlaştıran siyatik olayı var. Beni test etti ve hızla değişirken bedenimi sevmek yepyeni bir tür meydan okuma oldu. Bir gecede sevimli bebek yumruğunu alamadım, ama onun yerine bir sürü başka şey aldım (oh hamileliğin sevinçleri lol) ve onları kucaklamayı ve her gün almayı öğreniyorum!

– Yukarıda bahsetmiştim ama SİYATİK. Tanrının kutsal Annesi. Herkesin farklı hamilelik belirtileri yaşadığını biliyorum ve genel olarak hamileliğim oldukça soğuk geçti, bu yüzden çok minnettarım, ama aynı zamanda siyatik ağrımın %1 falan olması gerektiğini de biliyorum çünkü yakıcı, yoğun, hiç bitmeyen, rahatlatması imkansız , ve hamileliğin 9. haftasından beri sürekli bir günlük şey oldu! Yani büyüyen bir hamilelik göbeğiyle veya diğer birçok kadının siyatik ağrısı gibi başka bir şeyle ilgili değil, bunun yerine gevşeme hormonuyla ilgili. Acıyı bir hediye olarak almayı öğrendim (yani, bunu Lyme ile yapabiliyorsam, her şeyle yapabilirim, değil mi?) ve kesinlikle bana çok şey öğretti. Acıda bulduğum duygu ve korkuyu aşmak için tüm araçlarımla çalışıyorum. Ayrıca tam bir nimet olan inanılmaz doğum öncesi kiropraktörler ve vücut işçileri buldum!

– istek. Hala MEYVE! Günlük yeşil meyve suyu, açaí kaseleri, tonlarca fındık ezmesi, muz ve PB ve geceleri… karnabahar Mac n peyniri. 🙂 İştahım da yavaşlıyor. İlk üç aylık dönemde ve ikincinin başında, genellikle yaptığım yemek miktarının iki katı yemek yiyordum. Hormonlar tuhaftı ve ben her zaman açtım. En azından son zamanlarda iştahım tamamen gitti. Her yediğimde besinleri paketlemenin yollarını buluyorum (yoğun smoothie’ler yardımcı oldu, en sevdiğim tarifi yakında paylaşacağım!) ve ayrıca TCM doktorumdan harika doğum öncesi ve takviyeleri ile takviye ediyorum.

– DİNLENME! Çok ama çok yoruldum. Bir örnek vermek gerekirse, bugün Perşembe öğleden sonra ve Pazartesi sabahından beri Chiro randevusu için evden çıkmadım! Sanırım bu hafta bir şeyler için mücadele ediyor olabilirim, ama vücudum dinlenmek için çığlık atsa da dinliyorum. Bu hafta tam bir kurgu kitabı okudum (Malibu Yükseliyor, ÇOK İYİ) ve bu hamilelik sırasında vücudumun daha çok istediği şeyin bu olduğunu hissetmeye başladım. Dinlenme, sıvı alma, kitaplar ve kendime kolay davranma. Baskıyı kaldırmak.

– İçe bakış ve maneviyat. Hamileliğimin başlangıcında her zamanki ruhsal günlük yaşam tarzımı takip etmekte biraz zorlandım. Çok fazla yenilik başımı döndürdü ve meditasyon yapmak ve bebekle bağlantı kurmak isterken, aklım her yerdeydi ve bir süre orada farklı bir moda geçtim. Sürekli olarak dikkatimi dağıtma ihtiyacı hissettiğim ve bu kadar çok değişiklik karşısında bunalmadığım bir mod. Şimdi nihayet, gerçekten, gerçekten uyum içinde olduğumu ve bu bebeğin ruhuyla ve maneviyatımla yeniden hizalandığımı hissediyorum. 120. hamilelik günüm yaklaşıyor, bu ruhun yüksek RUHU’nu bedenime çağıracağımız gün. Bu cumartesi. Kundalini öğretmenim Tej ile güzel bir tören yapacağım için çok heyecanlıyım. Yaptıktan sonra bununla ilgili bir gönderi yapmamı ister misiniz?!

Peynirli Karnabahar Kremalı AF SOS:

İçindekiler:

1 baş buğulanmış karnabahar (veya yaklaşık 3 su bardağı)
1 su bardağı düşük sodyumlu sebze suyu
1/4 su bardağı + 2 yemek kaşığı besin mayası
2-3 yemek kaşığı tahin
1 yemek kaşığı Dijon hardalı
1 limonun suyu (çok lezzetli olmasını istiyorsanız 2 limon!)
1 tatlı kaşığı sarımsak tozu
1 tatlı kaşığı kırmızı pul biber

Yöntem:

Yüksek hızlı bir karıştırıcıda karıştırın ve pirinç makarnasının (veya istediğiniz herhangi bir glütensiz makarnanın) üzerine dökün, biraz buharda pişirilmiş ıspanak ve daha fazla kırmızı biber pulu ile karıştırın ve tadını çıkarın! işte!!

Bunu deneyecek misin? Seveceksin. Çok çökmüş, lezzetli ve kremsi ve kesinlikle o eski okul Mac ve peynir lezzetinin yerini alıyor. Daha çok Mac ve peynir gibi görünmesini istiyorsanız (örneğin karışımda bir çocuk varsa!!) ayrıca birkaç bebek havuç veya birkaç tutam zerdeçal… veya her ikisini de ekleyebilirsiniz! Arkadaşım Cait’in bu tarifi denediğinde yaptığı gökkuşağı karnabaharını da deneyebilirsin ve onunki harika görünüyordu!

Tamam, umarım bu güncellemeyi beğenmişsinizdir! Buraya daha düzenli olarak döneceğime söz veriyorum! Bana bir iyilik yapın ve aşağıdan bir BLOG OKUYUCUSU olduğunuzu bildirin, çünkü bazen hızlı sosyal medya dünyasında, sosyal içeriğin tamamına karşı blogu kimin okuduğunu söylemek benim için zor. Eğer buradaysan ve daha fazlasını istiyorsan, teslim edeceğim. Ne de olsa burası benim en sevdiğim yer. 🙂 XO