Rakip Kardeşler, Ebeveynlerin Boşandığını Öğreniyor, Evliliklerini Kurtarmak İçin Ekip Kuruyor – Günün Hikayesi

Genç kardeşler, ebeveynlerinden yatak odasında kalmalarını istedikten sonra dışarı çıktılar ve kapıyı kilitlediler. “Kapıyı neden kilitledin?” diye bağırdı anneleri. Çocuklarının tasarladığı garip plan hakkında hiçbir fikri yoktu.

“Hey anne! Şuna bak,” David okul projesini mutfak adasının karşısına kaydırdı. “Bunun çalışması için beş saat harcadım. Eminim sınıfımdaki en iyisi bu olacak!”

“İşte biz buna aşırı güven diyoruz!” küçük kız kardeşi Emma dedi. Genç kardeşler asla anlaşamadılar ve her zaman tartışacak bir şeyler buldular. Bu sefer okula gitmeden önce anne babalarının ilgisini çekmek için yarışıyorlardı.

“Kesin, siz ikiniz!” diye bağırdı anneleri Carol. “Siz ikiniz bir kez olsun sessizce oturabilir misiniz?” David kalan kahvaltısını bitirmek için çatalını alırken Emma gözlerini devirdi ve bakışlarını David’in yüzünden başka tarafa çevirdi.

Carol taburelerden birine oturup kocasına diğerini alması için işaret ederken, “Siz okula gitmeden önce babanızla benim sizinle konuşmamız gerekiyor,” dedi.

Ellerini mutfak adasının soğuk yüzeyine koyan Carol, çocuklarına kendisinin ve babalarının son birkaç yılda karşılaştıkları sorunları anlattı.

Kasabadaki en iyi ebeveynler için bir ödül olsaydı, David ve Emma bunu ebeveynlerine verirdi. Ancak ortak olarak Carol ve kocası mükemmel bir çift değildi. Çocukları dışında aralarında ortak hiçbir şey olmadığını hissettiler.

“Ne? Sen deli misin? Bu işe yaramaz!” Emma, ​​David’in planını duyduktan sonra yanıt verdi.

Carol, “Yakında boşanma davası açacağız ve baban bu evi terk edecek,” dedi. “Ama merak etmeyin! Onunla her zaman vakit geçirebilirsiniz. Bu bizim ortak kararımız.”

David kaşlarını çatarken alnı kırışırken, Emma anne babasına inanamayarak baktı. “Adil değil!” Emma ağladı. “Bunu bize yapamazsınız! Yollarınızı ayırmanızı istemiyoruz!”

“Emma haklı,” diye patladı David. “Bence siz ikiniz birlikte kalmalısınız.”

Carol başını salladı. “Bakın kararımız kesin. Önümüzdeki ay boşanma davası açacağız.”

Carol’ın kocası, “Hadi ama, okula gitme vaktiniz geldi,” dedi.

David okuldan döndükten sonra kız kardeşini odasına çağırdı. Sabah yaptıkları konuşmayı düşünüyordu ve ebeveynlerinin yollarını ayırmasını engellemek için bir plan yapmıştı.

“Bu ne?” Emma kapıyı arkasından kapatırken sordu.

“Bak Emma. Annemle babamın bunu yapmasını ancak biz durdurabiliriz. Beni bu konuda destekleyecek misin?”

“Ne yapabiliriz? Eminim bizi dinlemeyeceklerdir.”

David, planını kız kardeşine anlatmadan önce “Aklımda harika bir planım var” dedi.

“Ne? Sen deli misin? Bu işe yaramaz!” Emma, ​​David’in planını duyduktan sonra yanıt verdi.

“Güven bana Emma. Bir kez olsun. Lütfen!” David ağladı. “Bunun işe yarayacağından eminim.”

“Tanrım, David! Pekala. Bir deneyelim. Ana planınızı ne zaman uygulayacağız?” diye sordu.

David sertçe, “Yarın akşam başlayacağız,” diye yanıtladı.

David’in planına göre gençler, sonraki birkaç gün boyunca her akşam annelerine babalarındanmış gibi çiçek gönderdiler. Hatta onun adına kişiselleştirilmiş notlar bile yazdılar.

Bu arada, Carol ortalıkta yokken bulaşıkları yıkadılar ve annelerinin telefonundan babalarına mesaj atarak, işten döndükten sonra dinlenebilmesi için ev işleriyle onun ilgilendiğini söylediler.

Bir hafta sonra, David ve Emma ebeveynlerinin konuşmasına kulak misafiri oldu. Carol kocasına, “Avukatla konuştum ve boşanma evraklarının haftaya hazır olacağını söyledi,” dedi.

“Ah, bu harika bir haber,” diye yanıtladı kocası. “Az önce emlakçımdan bir telefon aldım. Yarın yeni dairemi görmeye gelebileceğimi söyledi.”

“Bak, sana bunun işe yaramayacağını söylemiştim!” Emma, ​​David’e fısıldadı. “Şimdi ne yapacağız?”

“Başka bir planım var,” dedi David.

Ertesi akşam David ve Emma, ​​​​ebeveynlerini David’in yatak odasında birlikte bir film izlemeye davet ettiler. Ebeveynleri, bir aile olarak vakit geçirmenin iyi bir fikir olduğunu düşünerek kabul etti.

Carol ve kocası kanepeye oturduktan sonra, David televizyonu açtı ve bir şeyler atıştırmak için gidiyormuş gibi yaptı. “Ona yardım edeceğim,” dedi Emma, ​​gençler yatak odasından çıkıp kapıyı arkalarından kilitlemeden önce.

“Hey, neden kapıyı kilitledin?” diye sordu Carol, yatak odasının kapısına vururken.

David, “İkiniz de farklılıklarınızı çözene kadar açmayacağız,” diye yanıt verdi. “Babanın gitmesini istemiyoruz!”

Carol, “Ne? Bu çok saçma,” diye bağırdı. “Hemen kapıyı aç David! Bu işler böyle yürümez!”

“Yapmayacağız anne. Üzgünüm.” David, o ve kız kardeşi uzaklaşmadan önce cevap verdi.

“Bu çocukların nesi var?” Carol, kanepede yanında oturan kocasına sordu, uzaktan kumandayı televizyona doğrulttu ve sesi açtı. “Hangi filmi izliyoruz o zaman?”

Carol ve kocası film izlemek yerine geçmişlerini hatırladılar. Düğün öncesi günlerinden ve çocuk sahibi olmadan önce birlikte geçirdikleri zamandan bahsettiler.

“Aman Tanrım! Birlikte çılgınca zamanlar geçirdik!” Carol kıkırdadı.

“Evet, yaptık!” kocası cevap verdi.

Ertesi gün Carol çocuklarını odasına çağırdı ve onlara kendisinin ve kocasının kararlarını değiştirdiklerini ve evliliklerine bir şans daha vermek istediklerini söyledi.

“Tanrıya şükür!” diye haykırdı.

“Sizin için çok mutluyum çocuklar!” dedi David ve annesine sarıldı. Ailesinin yakında planlarını değiştireceğini çok az biliyordu.

Birkaç hafta sonra, ebeveynlerinin tartıştığını duyduklarında David ve Emma kahvaltı yapıyorlardı. Kardeşler birbirlerine baktılar ve onaylamaz bir şekilde başlarını salladılar.

Bence onlardan birlikte kalmalarını istememeliydik, diye itiraf etti David. “Son birkaç gündür savaşıyorlar.”

“Haklısın, David,” dedi Emma. “Kararımızın bencilce olduğunu düşünüyorum.”

O günün ilerleyen saatlerinde gençler, ebeveynlerine duygularını itiraf etti ve isterlerse yollarını ayırmalarına izin verdi. Kardeşler, ebeveynlerinin kararına saygı duyacaklarına söz verdiler.

Sonunda Carol ve kocası boşandı ve ayrı yaşamaya başladı. Bir yıl sonra David ve Emma, ​​ebeveynleriyle birlikte parktaydı. Altı ay önce Carol başka bir adamla evlendi ve çocukların babası bir kadınla çıkmaya başladı.

Carol ve eski kocası, ortaklarıyla birlikte David ve Emma ile oturup çocukların hayatlarında neler olup bittiğini tartıştılar. Aile, ayrı yaşarken yakın kalabileceklerini sonunda anladı.

Bu hikayeden ne öğrenebiliriz?

• Aile herhangi bir biçimde var olabilir. Carol ve kocası yollarını ayırıp başka ortaklar bulduktan sonra, çocuklarıyla hala iletişim halinde kalabileceklerini ve bir aile olarak birlikte vakit geçirebileceklerini fark ettiler. Evlenmeleri gerekmiyordu.
• Kararlarımız her zaman doğru olmayabilir. David ve Emma, ​​​​ebeveynlerinin evliliğini kurtarmanın gerekli olduğunu düşünürken, onları birleştirme kararlarının yanlış olduğunun farkında değillerdi. Bazen doğru kararı verebilmek için duygularımızı bir kenara bırakmamız gerekir.

Bu hikayeyi arkadaşlarınız ve ailenizle paylaşın. Günlerini aydınlatabilir ve onlara ilham verebilir.

Mirasın hiç tanımadıkları yaşlı bir çifte verildiğini annelerinin cenazesinde öğrenen kardeşlerin hikayesini okumak için tıklayın.

Bu parça, okuyucularımızın günlük yaşamlarından esinlenerek ve profesyonel bir yazar tarafından yazılmıştır. Gerçek adlar veya konumlarla herhangi bir benzerlik tamamen tesadüfidir. Tüm resimler yalnızca açıklama amaçlıdır. Hikayeni bizimle paylaş; belki birinin hayatını değiştirir. Hikayenizi paylaşmak isterseniz lütfen [email protected] adresine gönderin.