Hayat ne getirirse getirsin, çenemiz yukarıda ve neşeli bir şekilde yüzleşmeye programlandık. 50’li ve 60’lı yıllarda yetiştirilme tarzımızın görgü kuralları, insanların sorunlarımızı duymak istemedikleri, sadece hoşça vakit geçirip yollarına devam etmek istedikleri konusunda uyardı.
Sanırım bu yakın tarihin bir döneminde doğruydu, ancak bilgi çağının gelişiyle ve sosyal medyaya kitlesel göçle birlikte işler değişti.
Sokakta bir yabancının yanından geçerken neşeli selamlar için hala bolca yer var, ancak bu ileri yaş zamanının derinliklerine indikçe, bana öyle geliyor ki daha derin ve daha anlamlı ilişkiler geliştirmemiz gerekiyor. Tabii ki, bu sadece benim görüşüm.
Dün, en yakın arkadaşımla, yakın zamanda katıldığı “yaşlı kadın” yürüyüş grubunun onu tedirgin etmesine üzülen ilginç bir sohbet paylaştım.
“Artık konuşmak istemiyorum. En sevdikleri filmler, hepimizin akşam yemeği için ne pişirdiği ve en son çok satanlar hakkında sohbet etmek istiyorum.”
Eski bir aile danışmanı ve otuz yılı aşkın değerli arkadaşım olarak, karakter dışı tepkisine şaşırdım. Ama bu sabah, ciddi bir değiş tokuş için sabırsızlığının kaynağının ne olabileceğini düşünmek için bolca zamanım olduğu için, şimdi aşırı dozda gerçeklikten muzdarip olup olmadığını merak ediyorum.
Ve haklı olarak, ölümcül bir virüsün, doğal afetlerin, siyasi kararların vb. neden olduğu yıkıma yıllarca katlanıyoruz. Ve aileyi ve yaşam tarzını etkileyen diğer pek çok durumda olduğu gibi, uyum sağlama sorumluluğu da öncelikle kadınlara düşmektedir.
Hepimiz olağanüstü bir iş çıkardıkyemek pişirme, evde eğitim, tecritle mücadele edenlere sempati gösterme, hatta zorlu yaşamları sağlık protokollerinin kıyılarına düştüğünde ve evden çalışma baskıları onları bunalttığında yetişkin oğulları ve kızları için soluklanma sağlamak.
İhtiyacı olanlara bağışta bulunduk ve hatta bazıları evleri kasırga ve sel nedeniyle harap olan insanları aldı.
Çoğunlukla başardık ama şimdi su yüzüne çıkan şey yorgunluk. Her şeyi çok daha uzun süre tutmak için mücadele ediyoruz.
Ama yine de düşündüm, neden bu zor dönemin ayrıntılarını kadın grubunda paylaşmaya direniyorum? Bu sabah erken saatlerde aklıma olası bir sebep geldi. Bu grup, daha önce bağı olmayan akraba olmayan kadınlardan oluşuyor. Onlar arkadaş değiller. Bu onun kabilesi değil.
En yakın arkadaşlarından ve sırdaşlarından oluşan küçük bir toplantı olsaydı farklı hissedip hissetmeyeceğini merak ediyorum, ya da daha büyük olasılıkla, o ve ben nasıl hissettiğimizi paylaşsaydık. Benim tahminim, kesinlikle. Ve bu iyi çünkü arkadaşlarımıza ihtiyacımız var – şimdi her zamankinden daha fazla.
Ancak, hayatımızın ağırlığını, kontrol edemediğimiz ve yalnızca bizim kadar etkili tepkiler verebildiğimiz olayların getirdiği korkuları ve üzüntüleri bir an için bırakmamıza yardımcı olacak güven ve açık sözlülüğü nasıl uyandırabiliriz? mümkün mü?
Nasıl açılırız? Nasıl bir yer kurarız ve ilişkilerimize anlamlı sohbeti ve alışverişimizde rahatlığı davet eden bir özgürlük duygusu aşılarız?
İşte düşüncelerim.
En Rahat Olduğunuz Yerden Başlayın
Sizden dürüstlüğü kabul etmesi için en çok güvendiğiniz kişiyi seçin ve içinde tuttuğunuz şeyi serbest bırakmanın nasıl bir his olduğunu görün. Onlara nasıl hissettiğinizi, neyi özlediğinizi, nelerden korktuğunuzu ve nasıl olduğunuzu söyleyin. Karşılığında size başkalarıyla daha dürüstçe konuşma cesareti verebilecek olan destek ve nazik cesaretlendirme muhtemelen alacaksınız.
Bilgileri Daha Derin Alışverişe Giriş Olarak Sunun
Günlük haberleri bir buz kırıcı olarak kullanın. Başkalarının aile ve arkadaşlarla olan ilişkilerinde duygusal, finansal olarak nasıl etkilendiğine dair hikayeler okuduğunuzda, konuyu konuşmanızda gündeme getirin ve kişisel deneyiminizi paylaşmanıza izin verin.
Rahat Bir Mesafe Seçin
Yüz yüze görüşmeden rahatsızsanız, bir e-posta gönderin, Facebook messenger’ı kullanın veya samimi bir mesaj içeren bir kart gönderin. Çoğu zaman, yazılı bir bildiri, kendimizi bilinçli hissetmeden kendimizi daha eksiksiz ifade etmemizi sağlar.
Nazikçe Sorgula
Arkadaşına deneyimini sor. Bak bakalım, belki de, içeride birikmekte olanın kapaklarını açmak için birinin ilgi göstermesini mi bekliyor?
En İyi Niyetlerle Dinleyin
Aktif bir dinleyici olmayı unutmayın. Anlamak ve desteklemek için dinleyin, kendini tam olarak ifade etmesine izin verin, sonra neler olup bittiğini sizinle paylaşmak için sıranızı alın.
Samimiyete Bir Sonraki Adımı Atın
Desteğinize söz verin, yardım teklif edin ve duyguları onaylayın. Yargılamaktan ve tavsiye vermekten kaçının, çünkü bu genellikle dürüst ifadeyi engeller. Nazikçe başlayın ve sabırlı olun. Daha yakın bir ilişkiye doğru ilerliyorsunuz ve bu zaman ve güven gerektiriyor. Şu anda hepimiz biraz ham ve gerginiz.
Bunu Bir Alışkanlık Haline Getirin
Kısa süre sonra tekrar konuşmayı taahhüt edin. İletişim açıldıktan sonra beslenmesi gerekir. Hatta sık sanal ziyaretler yapacaktır.
Bu zor zaman, açık bir yürek ve şefkatle karşılanırsa, yaşamımızı zenginleştirebilecek ve hatta belki de bir ömür boyu sürecek yeni bir bağlantı kurma fırsatı olabilir.
Derin, samimi iletişim eksikliğinden muzdarip misiniz? Neden bu olduğunu düşünüyorsun? Veya arkadaşlarınız ve ailenizle ilişkilerinizi derinleştirmenin bir yolunu buldunuz mu? Lütfen derine inmeyi sevdiğiniz ve sığ sularda kalmayı tercih ettiğiniz arkadaşlarınızla paylaşın.
Kaynak : https://sixtyandme.com/honest-conversation/